ForelForel tipsVis TipsVisverslagen
Trending

Vliegvissen in Slovenië

Een droom die uitkwam

Vliegvissen Slovenië

In mei dit jaar was het dan zover. We gingen een week lang vliegvissen in Slovenië. Voor mij al jaren een droom om eens in zo’n prachtige omgeving de stromende rivier af te struinen naar een marmerforel. Een forellen soort die je alleen hier kunt vangen. En zeker niet met zekerheid, had ik al begrepen. Maar je moet blijven dromen en je weet maar nooit. Na maanden van voorbereiding, vliegen maken, materiaal verzamelen was het dan zover, we gaan vliegvissen in Slovenië. De auto werd volgeladen en met 3 vliegvissers is het dan al snel VOL.

Na toch best een lange tocht, met op het eind zelfs nog sneeuw buien in de bergen, komen we aan bij Hotel Zlata Ribica, direct aan de prachtige Idrija rivier gelegen. En zeer centraal om de Soca vallei onveilig te maken. Onderweg was de moed al een beetje in de schoenen gezakt want het regende en sneeuwde aan 1 stuk door. Dat kon niet goed zijn voor stand van de rivier. Maar na aankomst bleek het in de Idrija in ieder geval mee te vallen.

Vol goede moed pakken we onze spullen uit en de hengels worden alvast in orde gemaakt voor de volgende dag. En na een lekker biertje, wat wilde visverhalen over en weer en goede maaltijd duiken we in bed om fris de volgende ochtend te water te gaan.

Vissen of Raften?

Na het wakker worden keken we direct uit het raam om de stand van de rivier te bekijken en tot onze grote schrik was deze met zeker een halve meter gestegen, donker en stroomde zo hard dat een oversteek waarschijnlijk in een zwempartij zou eindigen. Moed terug in de schoenen…

Vliegvissen op de Soca en Tolminka

De eigenaar van het hotel waar we verblijven, geeft ons de tip om de Tolminka uit te proberen. Die zou nog wel helder moeten zijn. Dus zo gezegd zo gedaan. We vinden het punt waar de Tolminka in de Soca stroomd en besluiten dat dit een mooi startpunt is voor ons Slovenië vlieg visavontuur. Het water is alles behalve helder en de rivier staat hoog maar we gaan het proberen. Ik besluit een Doly Lama aan de sinktip te knopen en goed diep op zoek te gaan naar een forel. Frits doet hetzelfde en weet toch redelijk snel een aanbeet te ontlokken. Maar helaas, deze vis liet zich slechts kort zien om vervolgens de haak te lossen en terug te duiken in de diepte.

Niet veel later lijkt dit toch een goede techniek en klapt mijn #8 hengel helemaal dubbel. Geen houden aan lijkt het wel en er wordt al meteen druk gespeculeerd welke soort het zou zijn. Is het misschien een grote marmerforel? Maar nee, na een fantastische dril mag ik een prachtige regenboog forel bij de staart nemen van om en nabij de 60 centimeter. Maar wat een begin van deze fantastische reis. Vliegvissen in Slovenië, dat belooft wat.

We weten allemaal nog een kleine regenboog te vangen die dag en zijn niet ontevreden, gezien de omstandigheden en onze gebrekkige kennis van dit water. De dag wordt afgesloten met de alom bekende gele vriend met witte kraag en we kijken terug op een geslaagde eerste dag.

Vliegvissen op de Idrija en Baca

De volgende dag is het water nog niet veel gezakt maar je kunt er inmiddels wel beter doorheen kijken. Dus we besluiten ons geluk te beproeven op de Idrija. Na een korte rit met de auto vinden we een mooi plekje om het water in te gaan. De rivier is helder en breed hier maar met voldoende onderbrekingen. Floris heeft het succes van de Doly Lama’s nog in zijn hoofd dus besluit dat nog maar eens te testen. Ik probeer een van mijn drijvende sprinkhanen maar kom er al snel achter dat de forel niet van plan is omhoog te komen vandaag. Floris pakt binnen afzienbare tijd de eerste regenboog en ik besluit na vele onbeloonde worpen toch ook maar weer die zwarte kip eraan te hangen. En niet zonder succes want ook ik weet een mooie regenboog te vangen.

We weten die dag nog enkele kleine regenbogen te vangen terwijl de we rivier afgaan, richting de monding van de Baca. Ook daar in de eerste honderd meter weet Frits nog een mooie forel de schaken. We kijken terug op wederom een mooie dag in de rivier. In het hotel weten we voor de volgende dag een ochtend een gids te regelen. Als je die speciale plekjes wil vinden en toch kans wil maken op zo’n marmerforel, dan leek het ons toch een goed idee om iemand met meer ervaring met vliegvissen in Slovenië te vragen.

Het leuke van die Doly Lama’s is dat als je ze vanuit het midden van de rivier naar de kant werpt en mee laat drijven, zo’n regenboog er met een rotgang achteraan gaat maar wacht met hem te pakken, totdat hij recht in de stroom hangt. Fantastisch spektakel aangezien je het hele process en de daarbij horende adrenaline meemaakt vanaf het moment dat de forel je streamer gespot heeft en de achtervolging inzet.

 

Vliegvissen op de Trebuscica en Baca

De volgende ochtend worden we vroeg opgehaald door Luka Lukman, die ons de fijne kneepjes van het nimf vissen gaat proberen bij te brengen. We rijden achter hem aan over allerlei kleine bergweggetjes en het is een hele klus om hem bij te houden. De snelheden waarmee dat gaat, zouden wij hier niet snel toepassen in zulke omstandigheden. Maar gelukkig zijn we met de Volvo XC60 dus die kan wel het een en ander hebben als het gaat om bergweggetjes. Na een ritje van ongeveer 20 minuten stoppen we midden op zo’n bergweggetje met de Trebuscica zo’n 80 meter onder ons. De hengels worden bewapend met een verklikkertje en een kleine nimf met tungsten kopje. Dat is hoe ze vliegvissen in Slovenië blijkbaar. Zinken moet snel gebeuren.

De Trebuscica

We klimmen de hoge helling af en komen aan een prachtig riviertje met om de zoveel meter een mooie poel met enkele forellen erin. Dit blijkt echter voor ons lompe snoekvissers heel andere koek. Voorzichtig sluipen we naar de eerste poel en Floris word begeleid naar de perfecte plek om een rustende forel aan te werpen. Na wat tips lopen we door naar de volgende poel waar ikzelf wordt geïnstalleerd. Enkele tips en trick later loopt Luka met Frits door naar de derde poel. Geen van ons weer een forel te vangen, hoewel ik wel heel dichtbij was toen een mooie regenboog mijn nimf pakte. Je moet alleen niet vergeten aan te slaan in zo’n geval. Helaas! Omdat we slechts een halve dag hadden en zoveel mogelijk tips wilde, zijn we na deze mooie plek doorgereden naar de upper Baca. Daar was de kans op een marmerforel namelijk het grootst in deze omstandigheden volgens Luka.

De Baca

Zo gezegd zo gedaan, na een ritje van pak hem beet 30 minuten kwamen aan bij de volgende stek. Maar voordat we ook maar echt konden beginnen spotte Luka een andere visser stroomafwaarts. Deze plek was net al bevist. Terug in de auto en wederom een 15 minuten in de auto, helemaal naar boven langs de Baca rivier. Want boven de dam zouden geen regenboogforellen meer zitten. Als je hier iets vangt, dan is het een marmerforel of een hybride (marmer x bruine forel).

De auto’s werden geparkeerd en de hengels in gereedheid gebracht. Nu moest het gebeuren. We lopen naar een bocht in de rivier waar het water een diepe kuil heeft uitgesneden tegen een muur aan die de weg ondersteund. Frits is eerst aan de beurt en hij wordt in stelling gebracht. Floris en ik wachten enigszins ongeduldig naar de hengeltop kijkend. Helaas weet Frits nog geen forel te haken en terwijl hij blijft proberen lopen we naar de volgende stek. Nu is Floris aan de beurt en na enkele worpen weet hij een mooie hybride in het net te manoeuvreren. Hij blijft de stek nog even verder belagen terwijl we dan ook voor mij een mooie stek onder een brug ook weer in een bocht uitzoeken.

Dit is mijn kans

Ik sta tot mijn middel in het water en probeer rechtop te blijven staan terwijl ik de lange onderlijn met nimf op de aangewezen plek probeer te krijgen. En ja hoor de tweede worp is het raak. Helaas weet ik deze niet te verzilveren maar enkele worpen later is het dan ook mijn beurt. Mijn eerste marmerforel laat me er hard voor werken en probeert keer op keer onder de stenen te duiken om zich van mijn haak te ontdoen. Maar na een mooi gevecht moet hij dan toch echt even op de foto.

Frits is inmiddels ook aangekomen bij de stek en we besluiten om te wisselen, zodat ook hij het hier even kon proberen. En niet zonder succes. Ook hij weet een marmerforel te verschalken enkele meters verderop op dezelfde plek. Alle drie een marmerforel. En ondanks dat we nog 2 dagen hadden, was de missie die we hadden voor vliegvissen in Slovenië, geslaagd!

Vliegvissen op de Sava

De volgende en op een na laatste dag, besluiten we naar de Sava rivier te gaan. Deze rivier ligt aan de andere kant van de bergketen. Om die reden behoeft het ook enige stalen zenuwen aangezien je daar komt op de autotrein. Voor mij een eerste keer en tevens een teken dat ze in Slovenië veiligheidsregels aanzienlijk minder serieus nemen.

Na een ritje van ongeveer 3 kwartier komen we aan aan de andere kant van de berg. We rijden de trein af en begeven ons naar een hotel ind e buurt waar de vergunningen te verkrijgen zijn. Op advies van onze eigen hoteleigenaar rijden we daarna door naar een stek waar het echt vol zou liggen met forel. Frits en Floris gaan wederom aan de slag met de Doly Lama maar ik besluit de geleerde techniek van de dag ervoor toe te passen.

Forel in overvloed

De trip door de berg blijkt een goed idee. De Sava is kraakhelder en stroomt aanzienlijk minder hard dan de rivieren in de Soca vallei. Het duurt dan ook niet lang voordat we allemaal enkele forellen hebben gevangen. Zowel de Doly Lama als de nimf werken perfect en zelfs een droge vlieg heeft hier succes. Na een heerlijke echte Sloveense lunch proberen we nog enkele andere stekken langs de rivier maar komen toch weer uit waar we begonnen waren. We weten ook bij terugkomst op de eerste stek nog enkele forellen te verschalken en kunnen met een voldaan vissershart terug keren naar de trein.

Vliegvissen op de Soca, de laatste dag

De laatste dag worden we wakker en zien dat de hemels nu echt zijn geopend. Het regent aan een stuk door en echt hard. Dat wordt een natte dag! Maar ondanks dat de Soca veel te hoog staat en stroomt als een wildwater rivier, gaan we het toch proberen. Frits en Floris zijn hier enkele jaren geleden geweest en wilde toch die stekken nog eens aandoen.

Na een goed ontbijt hijsen we ons in onze waadpakken en springen in de auto. We rijden een stuk stroomopwaarts en vinden een eerste stek. Een brug waar de rivier met enig geweld onderdoor klettert. We vissen een uur lang de stek uit en zien helemaal niets, geen enkele aanbeet. We besluiten een verder te zoeken maar na nog wat vergeefse pogingen is het tijd voor de lunch. Na de lunch rijden we weer een stukje stroomafwaarts en vinden kruip door, sluip door over allerlei kleine weggetjes een prachtige stek. Hier moet toch vis zitten. Frits en ik lopen stroomopwaarts en Floris loopt een stukje stroomafwaarts.

Ze liggen hier opgestapeld

Frits weet naast mij binnen afzienbare tijd de eerste regenboog te vangen. Maar terwijl wij bezig zijn met de fotoshoot van deze forel, zie ik achter hem de hengel van Floris krom staan. Frits laat de forel weer in het diepe terug en we lopen over de rotsen naar Floris. Deze onthaakt net zijn vis en meld ons dat het niet de eerste was. Ze liggen hier opgestapeld zegt hij. Dat laten we ons geen 2 keer zeggen. We verspreiden ons over de rivier en ook onze vliegen gaan te water. En ja, dit is prijs schieten. Het lijkt inderdaad wel of ze gewoon naast elkaar liggen hier. We vangen enkele handen vol mooie regenbogen en brengen in een uur het totaal aantal gevangen vissen naar het dubbele.

Waar het allemaal begon

Als we het gevoel hebben dat de stek wel is uitgevist, besluiten we te eindigen waar we ook begonnen waren. De monding van de Tolminka in de Soca. We vissen de laatste paar honderd meter van de Tolminka uit richting de Soca en zowel Frits als ik weten ook hier nog een mooie regenboog te vangen.

Aangekomen bij de monding besluit ik even een rustmomentje in te lassen en de andere heren te bekijken. Floris heeft inmiddels positie genomen op een prachtig plekje waar de 2 kleuren water in elkaar overstromen. Hij werpt zijn vlieg uit en ik zie op zijn gespannen gezicht dat hij er iets van verwacht. En dan klapt zijn #8 hengel helemaal door. Dat moet een grote zijn, groter nog dan mijn eerste. Zou het echt? Na een zenuwslopende dril zie ik ineens de hengel terugklappen, de lijn valt slap. Floris laat, op zijn knieën zakkend, in zijn teleurstelling zien hoe groot die vis was. Hij is eraf. Wat jammer, dat had echt de grootste van de week kunnen zijn. We proberen het nog even op de laatste stek maar besluiten dan toch dat het afgelopen is.

Terug naar huis

We hebben die avond nog een heerlijke maaltijd en praten nog wat na over de afgelopen week vliegvissen in Slovenië. Wat een privilege om hier, in deze prachtige natuur te mogen vissen. We pakken de spullen weer in en gaan slapen, dromen over al die mooie vissen. De volgende ochtend rijden we in tegenstelling tot de heenweg, in een keer terug naar Nederland en kijken terug op een fantastische week. Deze trip zal mij zeker altijd bij blijven.

joost

Ik ben een fervent roofvisser, altijd al geweest. Sinds de eerste keer dat ik mee ging snoeken met mijn vader zit het roofvissen mij in het bloed.

Gerelateerde artikelen

Bekijk ook eens
Close
Back to top button